Süleyman A. Örnek

Etimolojisi

Kelime, Latince "yalnız" , "tek" anlamına gelen solus ve " kendi", "ben" anlamına gelen ipse sözcüklerinin birleşiminden oluşturulmuş ve Türkçeye "tekbencilik" olarak çevrilmiştir.

Anlamı

İnsanın kendi benliği ve bilinç içeriklerinden başka hiçbir şeyi bilemeyeceğini, kişinin kendi beni ve bilinç içerikleri dışında hiçbir şeyin bağımsız bir varoluşa sahip olmadığını iddia eden epistemolojik ve ontolojik bir tavırdır. Duyu verilerine kuşkulu bakıp aklı ve mantığı yücelten rasyonalizm içinde değerlendirilmesi gereken solipsizm, bu açıdan bakıldığında belki rasyonalizmin uç bir şeklidir.

Solipsizm kelimesi, Latince "yalnız" , "tek" anlamına gelen solus ve " kendi", "ben" anlamına gelen ipse sözcüklerinin birleşiminden oluşturulmuş ve Türkçeye "tekbencilik" olarak çevrilmiştir.

Solipsizm, insanın kendi benliği ve bilinç içeriklerinden başka hiçbir şeyi bilemeyeceğini, kişinin kendi beni ve bilinç içerikleri dışında hiçbir şeyin bağımsız bir varoluşa sahip olmadığını iddia eden epistemolojik ve ontolojik bir tavırdır. Duyu verilerine kuşkulu bakıp aklı ve mantığı yücelten rasyonalizm içinde değerlendirilmesi gereken solipsizm, bu açıdan bakıldığında belki rasyonalizmin uç bir şeklidir.

Solipsizm, insanın kendi benliği ve bilinç içeriklerinden başka hiçbir şeyi bilemeyeceğini, kişinin kendi beni ve bilinç içerikleri dışında hiçbir şeyin bağımsız bir varoluşa sahip olmadığını iddia eden epistemolojik ve ontolojik bir tavırdır. Rasyonalizm ise bilginin kaynağının akıl olduğunu; doğru bilginin ancak akıl ve düşünce ile elde edilebileceğini savunan felsefi yaklaşıma verilen isimdir. Kişi kendi bilinç içeriklerine de yine akıl yoluyla ulaşabileceğinden solipsizm, aklı ve mantığı yücelten bir tavır olan rasyonalizm içinde değerlendirilmesi  gereken bir tutumdur. Bilinebilecek olanı sadece kendi bilinç içeriklerimizle sınırladığı için solipsizm, rasyonalizmin uç bir şeklidir.

Fenomeloji ve onun yöntemine geçmeden Husserl'in yöntemine dayanak yaptığı iki kavram iyi anlaşılmalıdır. Doğal davranış ve doğal davranışın genel savı.

Biz çeşitli varlıkların nasıl olursa olsun varolduğuna, bu varlıkları çevreleyen sonsuz ufkuyla dünyanın gerçekliğine, bizim kendimizin, bedenimizle, bu dünyanın örgüsünde yeraldığımıza dair genellikle bir kuşku beslemeyiz. İşte Husserl uyur uyanık hergün içinde bulunduğumuz bu yaşayışta takındığımız davranışa doğal davranış, bu davranışın özüne, dünyanın apaçık varolduğuna dair sarsılmaz güvenimize de doğal davranışın genel savı adını verir.

Felsefe bir faaliyettir. Kendilerinin kim olduklarıyla ve varolan her şeyin anlamıyla derinden ilgilenen insanların üstlendikleri türden bir faaliyet. O, belirli türden sorular üzerine düşünmenin bir yoludur. Felsefenin en ayırt edici özelliği, onun mantıksal bir argüman kullanmasıdır. Filozof da varoluşa ilişkin çeşitli deneyim ve farkındalıkların bir anlam örüntüsü oluşturma biçimlerini şu ya da bu ölçüde algılayan kişidir. Filozoflar genellikle argümanlarla uğraşırlar; onlar ya argümanlar oluştururlar, ya başkalarının argümanlarını eleştirir ya da bunlardan her ikisini birden yaparlar. Filozoflar aynı zamanda kavramları analiz edip, açıklığa kavuştururlar.